اهالی آرامش

سلام دختر ۲۷ ساله هستم که در زمینه کاری و تحصیلی خیلی فعال بودم و همیشه برای هدفم نهایت تلاشمو کردم. درسن بیست و یک سالگی کسب و کارم راه انداختم و در ۲۵ سالگی به دلایلی کارمو جمع کردم و ادامه تحصیل دادم و ارشد گرفتم‌. اطرافیانم همیشه از توانایی و پشتکارم تعریف میکنن ولی من در درونم انگار قبول ندارم. پراز گفتگوهای طولانی در مغزم هستم که سعی میکنم کنترلشون کنم بهم ضربه نزنه. الان موقتا در کتابفروشی مشغول کارشدم استرسم خیلی بالاست بخاطر همین نمیتونم جلوی مدیر کارا خوب انجام بدم. فکر میکنم درموردم افکار منفی داره. همش میخوام قبل اینکه چیزی بشه ازونجا استعفا بدم درصورتی که چندروزه دارم میرم. فکر میکنم تو زندانی اسیرشدم و همه منتظرن منو سرزنش کنن....انرژی روانی ازم میره و خسته شدم با اینکه میدونم اصلا کار سختی نیست ....نمیدونم چکار کنم! دیشب چند نفر اخروقت اومدن دنبال کتاب میگشتن با اینکه زنگ‌زدم به مدیر نتونستم کتاب پیدا کنم اوناهم همش مسخره بازی درمیاوردن اخر در مجموعه بسته شد و پشت در موندیم. زنگ‌زدم پرسیدم دروباز کردن ورفتبم. ازین اتفاق چنان احساس منفی وشرم کردم که تا صبح خوابم نبرد و قرص خوردم ...واقعا نمیدونم با این وضعیت فکریم چکار کنم!!!