ناشناس
07:51 - ۱۴۰۳/۱۰/۱۹
چطور با تحقیر خانواده همسرم کنار بیام؟
خانم هستم،۴۱ساله.۲۲ساله ازدواج کردم.تو این چند سال خیلیی به خانواده همسرم محبت کردم،درحالیکه اونامدام زخم زبان میزنن،وخودم و خانوادمو تحقیرمیکنن.چون من بچه طلاقم،میدونن که حامی ندارم وپدرم فقط پشتیبانمه،مدام باحرفاشون میخان بگن شمابی ارزشید،درحالیه من هیچوقت اینجور رفتاری بااونا ندارم ونداشتم.ازلحاظ فرهنگی اوناادمای جنگ طلب و ازار رسانی هستن،در حالی که من صلح طلب و بی ازارهستم،که اینو نه خودم بلکه همه بهم گفتن.واقعابیشتروقتاهیچ جوابی دربرابر حرفاورفتا اشون به ذهنم نمیرسه واین منوعذاب میده.همسرمم میگه ولشون کن،هنوز شروع کردی،بدش میاد دربرابرش ازخانوادش صحبت کنم.کسی رو هم ندارم باهاش حرف بزنم،چون کسی دلسوزم نیست.لطفا شماراهنماییم کنید
25
نظرات کاربران
(7 نظر)محبت نکنید ارتباطات رو بشدت کم کنید و البته خیلی بی سر و صدا این کارو بکنید هرگز.هرگز و تکرار میکنم هرگز پیش همسرتون بد خانوادشو نگید اگر هم لازمه شما هیچی نگید بعد یه مدت خودش میفهمه نیاز به پاسخ دادن نیست. اما بازم میگم یواش یواش ارتباط رو کم کنید شما آدم موفقی هستید که یه زندگی رو ۲۲ سال جلو بردین بعد ازینم میوه این صبر و تلاشتون رو میچشید. قرآن زیاد بخونید و از خداوند در دفع دشمن کمک بخواهید. انگار که با خدا دارید درد دل می کنید.کی بهتر از خدا؟ هم پدره هم مادر هم همه کس آدم دعای سمات رو در غروب جمعه حتما بخونید
سلام وقت بخیر هر چند نیاز به معاشرت و بودن در جمع ، یکی از نیازهای اساسی انسان متمدن است، لکن سلامت روح و روان و حفظ آرامش زندگی اولی بر آن است. در مانحن فیه امکان تغییر رفتار خانواده همسرتان میسر نمی باشد و هرگونه تلاشی در این راه عبث و بی فرجام خواهد بود. پس بهترین راه در این مورد محدود کردن معاشرت به مراسمات و ایام خاص و در مدت زمان کوتاه تری است. البته ما از جزییات زندگی شما بی خبریم، مثلا این راهکار زمانی میسر است که با ایشان در یک خانه یا مجتمع زندگی نکنید . اگر بنا بر جبر زندگی امکان دوری و کم کردن معاشرت وجود ندارد، توصیه میکنم مکالمات خود را به حداقل و در حد سلام و علیک برسانید تا سوژه ای جهت بهانه جویی و طعنه زنی ایجاد نشود. در نهایت بدانید که فرزند طلاق بودن و تروماهایی که در پس این اتفاق دارید و به وضوح در نوشتارتان مشهود است، نمیتواند مجوزی برای دیگران جهت آزار شما و مجوزی برای شما جهت خودقربانی پنداری باشد. این اتفاق به هر دلیلی که بوده تمام شده و شما امروز یک زن کامل و عاقل و دارای زندگی هستید که حتما والدین خود را بابت اخذ این تصمیم و اقدام درک میکنید. در پایان توصیه میکنم بابت برخی مسائل که در ذهنتان مانده و موجب آزار شماست، به یک مشاور امین مراجعه فرمایید. موفق باشید
👏👏گل فرمایش میکنید