اهالی آرامش

سلام روز همگی بخیر بدجور نیاز ب کمک دارم ۲۱ سالمه حدودا دو سال پیش مجازی با یه دختر همسن خودم آشنا شدم تو یه محیط شبیه گپ ک خیلی صمیمی بودیم.از بین همه اون دخترایی ک اونجا بودن منو اون بیشتر از بقیه از هم خوشمون اومد و رفیق شدیم.من کلا ن تو واقعيت ن تو مجازی دوست و رفیق ندارم اصلا،زیاد با کسی ارتباط نمیگیرم،حتی از دوستیایی ک تجربه کردم هم تا حدی پشیمونم و هیچکدوم ایده آلم نبودن و هیچ مزه نداد بهم رفاقت با دوستای سابق،ولی اون دوست مجازیم فرق داشت با همه،دقیقا همونی بود ک باید،گاهی وا میموندم ک چطور ممکنه یکی تا این حد شبیهم باشه! ب شدت اخلاقا و رفتارا و حتی سلیقمون شبیه بود،خیلیم همو دوس داشتیم(اون بارها و بیشتر و بهتر بهم ثابت کرد)اما متاسفانه دوستیمون چن ماه بیشتر دووم نیاورد،قدرشو ندونستم،خیلی دیر فهمیدم نباید میذاشتم از چنگم بره همچین آدمی... من اون روزا  حضورش برام عادی بود فک نمیکردم وابسته شم بهش و فک میکردم زودی فراموشم میشه مث بقیه.درگیر زندگی خودم شدم،کمتر جایی ک آشنا شدیم میرفتم و سراغش رو خیلی نمیگرفتم،تا اینکه ب کل قطع ارتباط شدیم.الان خبری ازش ندارم کلی دلم تنگشه،موندم چطور برگردم بهش؟من ارتباط خاصی با دوستای مشترکمون ندارم و فقط یکی هس ک بتونه کمکم کنه پیداش کنم و بهش پیام بدم اما اون طرف یه آقاییه ک ب شدت ازش بدم میاد(با وجود اینکه قبلا خیلی صمیمی بودیم).ب دو دلیل مردد هستم برم سراغ دوستمو بگیرم ازش یا ن،چون خودِ اون دوستم بعد ها متوجه شدم کلی بد و بیراه پشت سرم گفته در نبودم کلی فحشم داده بود(منو مقصر جداییمون میدونست)و میترسم تحویلم نگیره یکیم اینکه این دوست مشترک آقا یکی دوبار ب بهونه های مختلف پیام دادم بهش زیاد تحویلم نمیگیره،اونم منو مقصر میدونه و انگار همشون ازم بدشون میاد،نمیدونم چیکار کنم،خیلی بیقرارشم تمرکز ندارم نمیتونم ب هیچ کاری برسم،گاهی مث الان فکرش دیوونم میکنه،گاهیم میگم فراموشش میکنم اگه اون میتونه بدون من زندگی کنه منم میتونم...اما سخته):