اهالی آرامش

سلام خانمی هستم ۲۴ ساله متاهل و یه پسر ۲ ساله دارم... برای سرگرمی و خصوصا دستم توی جیب خودم بره، چون همسر خرجی نمیده ماهانه یا هفتگی ... خیلی بخاطر این موضوع به هرنحوی گفتم بهش بحث و دعوا و محبت آمیز و هرجوری ولی بی تاثیره. خیلی دیر و کم پول میده. با دوستم که با تولیدی همکاری میکنه همکاری میکنم. کانال تلگرام و پیج روبیکا زدم لباس زنانه میزارم و کلی خرجم کردم که برای تبلیغاتش و ممبر خریدم و ...ولی دریغ از مشتری. فروش به صورت آنلاینه و ارسال مستقیم از تولیدی. نمیدونم چیکار کنم خسته و ناامید شدم ولی نیاز دارم واقعا به این کار و درآمد.

سلام من پسرم ۲۷ سالشه بسیار درونگرا وکمال طلب هم پسرم تحصیلات عالی داره وهم خودم وشوهرم وتقریبا کل خانواده ادم های تحصیلکرده وموفقی هستیم وسر به زندگی پارسال پسرم امد گفت به یکی از اشناها حسی داره البته این دختر هم خوشتیپ هست هم نسبتا زیبا ولی نه از نظر خانوادگی ونه از نظر تحصیلات به پسر من می خوره مثلا سطح تحصیلاتشون کلا خیلی پایینه اعتیاد تو خانواده شون زیاده میشه گفت عادیه خیلی کار به کار همه دارند وتو زندگی دیگران سرک می کشند و کلا صفت هایی که پسرم نمی پسنده و چون اخلاقش کمال طلبه و درونگرا یا با کسی دوست نمیشه یا اگر دوست شد با دیدن اشتباه طرف سریع کات می کنه نمی دونم اگر هم با دختره خوب باشه با خانواده اش کنار نمیاد وبراش تو زندگی مشکل پیش میاد . مثلا یکی از کارهایی که کردند ومن خجالت کشیدم به پسرم بگم اینه که مادربزرگ دختره طلای زیادی از مادر من دزدیده ومی ترسم یه دفعه مادرم در این مورد حرفی بزنه .وکلا خیلی بی کلاسند حالا من سربسته به پسرم گفت دختره خوبه من مشکلی ندارم حتی سوادش هم می تونم نادید بگیرم ولی شما با خانواده اش نمی تونی کنار بیای. از پارساله دیگه پسرم بامن صمیمی نیست هنوز هم به دختره فکر می کنه وذهنش درگیره به صورت غیر مستقیم به شوهرم گفتم دختر فلانی رو بگیریم برای پسرم ببینم چی میگه .شدیدا مخالفت کرد می ترسم پسرم دیگه ازدواج نکنه نمی دونم چرا با اینکه خونه وماشین داره وپزشک هم هست وهنرمند درجه یک با هم سطح خودش یا بالاتر ارتباط برقرار نمی کنه واعتماد به نفسش پایینه

سلام...پسری دارم ۲۸ساله یه دختر عمه داره که بچه طلاقه و از خودش بزرگتر؛ از بس مادربزرگ و عمش در گوشش خوندن چت کرده باهاش وابسته شده بهش و فامیل شوهر دارن از این فرصت سوء استفاده می کنن و هربار یه نفرو پیش میکنن ک بیاین خواستگاری در صورتی که با هربار من و باباش مخالفت خودمون را با این ازدواج اعلام کردیم ولی بازم دست بردار نیستن!! پسرمم سردوراهی قرار گرفته هم بعلت وابستگی و هم تحت تاثیر خانواده همسرم نمیتونه درست تصمیم بگیره ... اگر راه حلی دارین که هم پسرم و هم خودمون را از این وضعیت نجات بده ممنون میشم بفرمایین.

من 30سالمه و3ساله ازدواج کردم رفتار شوهرم از ابتدا طوری بود که چه در خانواده من و چه در خانواده خودش به من بی محلی میکنن. هر اتفاقی که بین من و خانوادم افتاد شوهرم به خانوادش گفت و‌ باعث شد با نگاه دیگه ای به من نگاه کنن و تو‌خانواده من هم هر بار از هر حرف خانوادم ناراحت شد و قهر کرد یک‌مدت رفت امد نکرد. خانواده منم به خودش و من کاملا بی اعتنا و بی تفاوت شدن و الان یک زن تک و تنها گوشه خونه نسشتم خانوادم با خواهرم‌ و همسرش میرن مسافرت میان و من هیچ سهمی از این موضوع ندارم و اگر روزی بچه داربشم از این تنهایی اذیت میشه راه حلی اگه وجود داره بهم بگید ممنون

سلام دوستان،من یه مرد میانسال هستم یکسال و نیمه که از عشقم بعد از ۴ سال رابطه بسیار عمیق جدا شدم و این جدایی هم از طرف اون بود به این دلیل که خانواده اش اجازه ازدواج با من رو بهش ندادن،ولی اصلا حالم خوب نمیشه و انگار همین امروز جدا شدیم،واقعا حالم خرابه و داغونم نمیدونم باید چیکار کنم اگر کسی تجربه ای داره که میتونه کمکم کنه ممنون میشم

دخترم ۲۹ سالمه؛تو محل کارم پسر مدیرعاملم خیلی به من توجه میکرد و یه جورایی غیرمستقیم بهم نزدیک شد من اول بهش حسی نداشتم چون طبق معیارام نبود خیلی از لحاظ ظاهری،کم کم منم خوشم اومد ازش و حس ششم خیلی قوی نسبت بهش داشتم چون بهم محبت میکرد تو اینستا پست میفرستاد دونه دونه استوریامو ریپلای میکرد؛تا همین دو هفته پیش ک احساس کردم سرد شد و مثل قبل نبود؛امروز فهمیدم با همکار دیگم رل زده و دورهمی میرن و فردام دارن میرن سفر؛بدون اینکه ب منم تعارف کنن.من فقط یه چیزمیدونم ک من بچه نیستم ک الکی چیزی رو بزرگ کنم؛الان تنها مشکلم اینه چجوری ابطه این دوتارو تو شرکت ببینم و تحمل کنم؛چجوری ببینم کسی که فکر میکردم به من علاقه منده الان جلوی چشم من با یکی دیگس؛باز جلو چشمم نبودن به زودی فراموش میکردم ولی الان نمیتونم؛خیلی سختمه؛قلبم داره پاره میشه و نمیتونم بی تفاوت باشم،کاش حداقل همکار نبودیم.دارم فک میکنم ازین شرکت برم ولی وضع کار افتضاحه

سلام روز همگی بخیر بدجور نیاز ب کمک دارم ۲۱ سالمه حدودا دو سال پیش مجازی با یه دختر همسن خودم آشنا شدم تو یه محیط شبیه گپ ک خیلی صمیمی بودیم.از بین همه اون دخترایی ک اونجا بودن منو اون بیشتر از بقیه از هم خوشمون اومد و رفیق شدیم.من کلا ن تو واقعيت ن تو مجازی دوست و رفیق ندارم اصلا،زیاد با کسی ارتباط نمیگیرم،حتی از دوستیایی ک تجربه کردم هم تا حدی پشیمونم و هیچکدوم ایده آلم نبودن و هیچ مزه نداد بهم رفاقت با دوستای سابق،ولی اون دوست مجازیم فرق داشت با همه،دقیقا همونی بود ک باید،گاهی وا میموندم ک چطور ممکنه یکی تا این حد شبیهم باشه! ب شدت اخلاقا و رفتارا و حتی سلیقمون شبیه بود،خیلیم همو دوس داشتیم(اون بارها و بیشتر و بهتر بهم ثابت کرد)اما متاسفانه دوستیمون چن ماه بیشتر دووم نیاورد،قدرشو ندونستم،خیلی دیر فهمیدم نباید میذاشتم از چنگم بره همچین آدمی... من اون روزا  حضورش برام عادی بود فک نمیکردم وابسته شم بهش و فک میکردم زودی فراموشم میشه مث بقیه.درگیر زندگی خودم شدم،کمتر جایی ک آشنا شدیم میرفتم و سراغش رو خیلی نمیگرفتم،تا اینکه ب کل قطع ارتباط شدیم.الان خبری ازش ندارم کلی دلم تنگشه،موندم چطور برگردم بهش؟من ارتباط خاصی با دوستای مشترکمون ندارم و فقط یکی هس ک بتونه کمکم کنه پیداش کنم و بهش پیام بدم اما اون طرف یه آقاییه ک ب شدت ازش بدم میاد(با وجود اینکه قبلا خیلی صمیمی بودیم).ب دو دلیل مردد هستم برم سراغ دوستمو بگیرم ازش یا ن،چون خودِ اون دوستم بعد ها متوجه شدم کلی بد و بیراه پشت سرم گفته در نبودم کلی فحشم داده بود(منو مقصر جداییمون میدونست)و میترسم تحویلم نگیره یکیم اینکه این دوست مشترک آقا یکی دوبار ب بهونه های مختلف پیام دادم بهش زیاد تحویلم نمیگیره،اونم منو مقصر میدونه و انگار همشون ازم بدشون میاد،نمیدونم چیکار کنم،خیلی بیقرارشم تمرکز ندارم نمیتونم ب هیچ کاری برسم،گاهی مث الان فکرش دیوونم میکنه،گاهیم میگم فراموشش میکنم اگه اون میتونه بدون من زندگی کنه منم میتونم...اما سخته):

خانمی 33 ساله هستم از 20 سالگی مستقل بودم و کار میکردم و درآمد خودم رو داشتم سه سال پیش ازدواج کردم و الان حدود 8 ماه که از شغلم استعفا دادم و نرفتم سر کار و تو خونه مشغول شدم به رسیدگی به علایقم نقاشی میکشم ورزش میکنم و... ولی به شدت احساس خلا و ناکافی بودن میکنم حس میکنم از جامعه عقب موندم و دیگه ارزش و جایگاهی تو جامعه ندارم. چند بار با همسرم مشورت کردم مجدد برگردم سر کار که ایشون مخالف هستن الان شدیدا احساس افسردگی میکنم نمیدونم چیکار کنم 😔

سلام پسرم یک مدتی توی روابطم با بقیه دچار تنش شدم از اون موقع دچار اضطراب شدم و حتی وقتی توی خیابون راه میرم و با یک نفر چشم تو چشم میشم اضطراب میگیرم. اگر راه حلی دارید ممنون میشم که بگید

سلام. پسری ۱۶ ساله دارم که خیلی باهوشه. پارسال انتخاب رشته کرد ولی بشدت بین ریاضی و تجربی مردد بود با توجه به اینکه قدرت درک مسئله و هوش ریاضیش بهتر بود رفت رشته ریاضی. از پارسال مرتبا فکر من درگیر این مسئله هست که نکنه اشتباه کرده باشیم و اگه رشته تجربی میرفت آینده شغلی بهتری داشت و امسال هنوز وقت برای تغییر رشته هست. از کسانی که این مسیر رو رفتن و رشته ریاضی یا تجربی خوندن ممنون میشم راهنمایی کنن که رشته ریاضی بمونه یا تغییر رشته بده.